लहानपणी ना बाहेर फिरायला गेल्यावर मी randomly  आईबाबांकडे कशाचातरी हट्ट धरणार. म्हणजे इरेलाच पेटणार अगदी. बऱ्याचदा तो हट्ट काहीतरी वेडगळच असायचा, अन मग मन रमवायला फुगाबिगा असलं काहीतरी अस्मादिकांच्या हातावर टेकवलं जायचं! मीपण सुरुवातीला थोडाफार आकांत करून मग त्या फुग्यात गुंतून जाणार. मग मुळात धरलेला हट्ट कुठला आठवायला? :D सगळ्यांच्याच लहानपणी होत असणार बहुदा असं. 

 अधेमधे ना मला असं काहीतरी फार भारी करायची इच्छा होते. म्हणजे असं 'हटके ', 'risky ' वगैरे. आणि असलं सगळं बोलून  दाखवायची गुस्ताखीपण होतेच! मग काय, 'बिकट वाट वहिवाट नसावी धोपटमार्गा सोडू नको ' या सुरातली बरीच औषधं गपगुमान रिचवावी लागतात. माझं एवढुसं झालेलं तोंड बघून माझं future  किती bright आहे, मी नाकासमोSS र चालले तर किती नावबिव कमावू शकते याची मला उजळणी करून दिली जाते. ते ऐकून थोडंफार बरंपण  वाटतं! या सगळ्या 'अफलातून' कल्पना डोक्यात यायच्या बंदच होणारेत अशानं! लहानपणीच्या हट्टासारख्या या सगळ्या इच्छापण निरर्थक-बिनबुडाच्याच आहेत की काय? नाहीतर या 'bright future' च्या आमिषांत का गुंतायला होतंय? सगळ्यांच्याच विशीत होतं का हे असलं ?

 पावसानं विझलेल्या शेकोटीचा वास घुमतोय डोक्यात...

 (July 2014)

 P. S.:  गेल्या ३ वर्षांत डोक्यातल्या 'अफलातून' कल्पनांचं प्रमाण खरंच रोडावलंय. अजून काही वर्षांनी मीच अशा कल्पक डोक्यांना नाकासमोSSर चालायचे सल्ले देऊ लागेन अशी आता भीती वाटते! 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

 My life is full of trails to hike, books to read, goals to meet and people to love. A jar packed full of pebbles of work and sand of hobbies, conversations, learnings, little improvements. Podcasts during commutes, reading in buses, phone calls while cooking There's always room for just a bit more. It's great thrill, chasing after the pot of gold at the end of the to-do list. But once in a blue moon balancing my jar - filled to the brim, I rush to the bus stop without my book. Annoyed at myself, I listen to the street-sounds, people-watch, let my mind wander off. In that delicious comfort of this unexpected pause, I realize That life happens in interludes. 
Read more

कडुलिंब

  दारी आईने लावले एक निंबोणीचे झाड रोमरोम त्याचे कडू परी छाया थंडगार बालपणीच्या स्वप्नाचे केले पुन्हयांदा रोपण दिनरात केले एक त्याची करत राखण दाट फांद्यांतून त्याच्या पाखरांचे किती थवे चिऊ, कोकिळा नि कधी भारद्वजही विसावे   गेले किती पावसाळे वृक्ष गगना भिडला त्याच्या सावली शी टेके आता सूर्यही ओशाळा! झाडामागे निंबोणीच्या झोपी चांदोमामा जाई परी खिडकीच्या पाशी रात-रात जागी आई कडुलिंबी सावलीत गार अंगण शोभते झाडापाशी आता आई फक्त घराला शोधते
Read more

The Monster in My Head

It’s just another day. I have had tea with a lot of ginger, had a healthy lunch I packed in the morning, stressed over some little detail of my life, made dinner plans. It’s just another day. Except it’s not. I think I drank coffee after too long. Maybe I drank it too fast. Or maybe I didn’t blow-dry properly and walked out in the cold with three and a half molecules of water in my hair. Or maybe I added too much soy sauce in my noodles at lunch. And now there’s a little pulse of pain jumping all over my head.  Initially it’s just a distraction, like a bothersome faucet that won’t stop dripping every three seconds. Or a passing firetruck that gets louder and louder and louder and then fades out in the distance like it was never here. Or the weird hammer noise that the radiator sometimes makes. Except that that radiator is my head and there is an actual physical hammer banging on it. Plus that hammer can teleport from one point of my brain to another. Plus it can l...
Read more